Zaman zaman hepimiz bu şekilde hissedebiliriz. O an enerjimiz o kadar azdır ki, problem çözülemeyecek kadar büyük görünür. Ve problem o kadar büyük görünür ki enerjimizi giderek azaltır. Hiçbir seçeneği göremez, değerlendiremeyiz. Böyle zamanlarda önemli olan bu inanca kapılıp gitmemektir.Bu inançla çevriliyken fazladan efor sarfetmek yoğun bir sisin içinde yolunu bulmak için sağa sola koşturmak gibidir. Bazen merkezimizden iyice uzaklaşmamak için durmamız, içimize dönmemiz ve doğru zamanı beklememiz gerekir. Zamanla sis dağılır, bakışımız berraklaşır ve biz tekrar yönümüzü buluruz. Bazen de kaybolduğumuzu fark eden birileri yolumuzu aydınlatmak için yanımızda belirir.